Ons voorstel voor Desired Spaces verbeeldt een verregaande functievermenging -en vermeerdering in onze stedelijke centra, een thema rechtstreeks geplukt uit ons recent thesisonderzoek*. Zowel op ruimtelijk als stedenbouwkundig vlak verzet het zich actief tegen de verregaande individualisering van de publieke norm.
De stadscentra bereiken een maximale congestie, wat de openbare ruimte schaars en onbetaalbaar maakt. Speculatie die privatisering in de hand werkt, verwaarloost immers de openbare ruimte. Het ruimtevraagstuk is zo intens dat de nodige verdichting en vermenging een nieuw verbeeldingskader nodig heeft. De stereotiepe aspiraties van de conformistische stedenbouw – planten op het pleintje, de wijde wandelboulevard en het frivool fonteintje – zijn niet langer aan de orde. In het licht van de coronacrisis is het immers pijnlijk duidelijk geworden dat kwalitatieve open ruimte ontbreekt.
Door het op, naast en in elkaar plaatsen van publieke functies genereert de hybride benadering van het voorstel een gedwongen collectiviteit. Sociaal contact wordt geïntensiveerd en het ruimtevraagstuk wordt plots evident, hoe maken we de plekken waar we kunnen en willen samenkomen?
* ’Bestiaire gebouwen: gedaante en karakter in de stad’ is de titel van het thesisonderzoek dat we recent voerden aan de Universiteit Gent. De term ‘Bestiaire Gebouw’ is ontstaan uit de fusie van twee klassieke architectuurtermen. Groot (big) en hybride (hybrid) komen zowel in het klassieke als het recentere architectuurdebat uitvoerig aan bod, maar vrijwel nooit in bijzijn van elkaar. Door ze aan elkaar te linken ontstond het werkveld van het thesisonderzoek: een nieuwe (anti-)typologie werd geïntroduceerd die zijn schaal en programmatische complexiteit inzette om zich in de schemerzone tussen architectuur en stedenbouw te begeven. Het krijgt vorm als een beestachtig gebouw, een tweekoppig vriendelijk monster, zowel groot als hybride, dat in zijn grootschalige baldadigheid wil bijdragen aan het stedelijk leven.
Nicolas Duerinck
Henri Uijtterhaegen