Openluchtzwemmen in stedelijke context is een voorbeeld van collectieve handelingen door individuele burgers of groeperingen. Want naast individuen die (vaak) illegaal in de stedelijke waterwegen zwemmen, pleiten ook meerdere burgerbewegingen om waterwegen open te stellen als een natuurlijke publieke ruimte in een urbane omgeving. Zij zien waterwegen als een belangrijke ruimtelijke kwaliteit die het stedelijk leven kwalitatief verbetert en ontspanningsruimte biedt in een gecontextualiseerde ruimtes.
In Belgische steden wordt de toegang tot waterlopen namelijk vaak ontzegd of slechts voor een beperkt publiek toegelaten. Dikwijls krijgen enkel pleziervaarders en toeristische rondvaarten de toestemming om zich op het water te begeven. Dit wordt veroorzaakt door de aard van hun activiteiten die ander gebruik bemoeilijken en door de economische meerwaarde die ze creëren. De aanlegplaatsen en jachthavens in de steden zijn vaak ontoegankelijk voor publiek en privatiseren hierdoor openbaar domein.
Met een holistische visie zouden de volle potenties van waterwegen benut kunnen worden. Onvermijdelijk hierin is dat de inrichting en het gebruik van het nieuw publiek domein een schikking is tussen de belangen van diverse groepen. Én laat dat net de kern zijn van publiek domein, plaatsen waar ervaringen ontstaan, net op de rand van frictie en vrijheid, tussen verschillende diverse sociale lagen heen. Openluchtzwemmen toelaten en de publieke ruimte hiernaar inrichten zou zorgen voor een toonvoorbeeld van the right to the city als contested spaces waar alle lagen van de bevolking in het centrum van de stad samenkomen
Henri Lebbe