Dit beeld handelt over de relatie van fotorealistische beeldproductie om de werkelijkheid na te bootsen. Echter kan dit digitale medium evengoed ingezet worden om volledige nieuwe realiteiten te scheppen. Parameters van materiaaleigenschappen kunnen met een muisklik een nieuw bestaan genereren. Als maatschappij hebben we de ruimtelijke organisatie van de maatschappij vertaald naar een 2D vlak doormiddel van websites en social media profielen. Hoe ziet de toekomst van de maatschappij eruit wanneer de organisatie van de maatschappij verder verschuift naar het digitale met het bijkomende gegeven van virtual reality. De driedimensionale realiteit die we kennen kan nu een driedimensionaal digitaal evenbeeld krijgen. Meer nog, ruimtelijkheid en plaats kan op éénzelfde punt meerdere keren bestaan, we komen dus terecht in een vierdimensionale wereld waar personen en objecten zich in hetzelfde punt kunnen bevinden. Waar iedereen een andere digitale realiteit voor zich kan krijgen of waar er een gedeelde digitale realiteit is onder elkaar.
Los van deze interessante nieuwe vraagstukken is vooral de rol van de architect hierin zeer belangrijk als organisator. De architect heeft eeuwen lang de fysieke realiteit en structuren van de maatschappij georganiseerd doormiddel van gebouwen. Zal hij dit nu ook doen in deze nieuwe digitale realiteit? Hoe zal de architect van vandaag deze digitale realiteit implementeren in zijn fysieke organisatie. Wat met augmented reality die een laag over de realiteit kan leggen? Zal de architect deze technologieën meenemen in het ontwerp voor een gebouw? Bestaat er nog zoiets als materialiteit wanneer deze tools werkelijk door de maatschappij geadopteerd worden? En wat met de functionaliteit van gebouwen? Videomeetings en thuiswerken hebben al aangetoond dat fysieke kantoorgebouwen wellicht niet meer zo zeer van deze tijd zijn. Zal de maatschappij terug de oude structuren opnemen of zullen ze in deze nieuw gevonden realiteit oog hebben voor meer digitale oplossingen en ontmoetingspunten als een netwerk van personen. Vergelijkend met de suprasteden die hotspots in zich dragen door het metrostelsel dat eronder door loopt en als het ware versplinterde centra in zich draagt zonder de noodzaak om deze centra met elkaar fysiek te verbinden, hetzij dan wel doormiddel van een fysieke ondergrondse lijn die deze punten verbindt.
Ommery De Zutter / Burgerlijk ingenieur-architect, Digital artist, Virtual reality developer